+ 48 602 344 807

artemidarex@wp.pl

(22)123-45-67

evolution@proserwer.pl

Evolution

ArtemidaRex*Pl

O Kotach

Czas obalić mity o kotach, które stawiały te przesympatyczne zwierzęta w złym świetle.

Koty od wieków traktowane były przez ludzi bardzo nieufnie. Te chodzące swoimi drogami zwierzęta denerwowały swoim niezależnym charakterem. Dziś koty wzbudzają trochę mniej emocji, ale nadal krążą o nich różne, nie zawsze pochlebne legendy. Sprawdźmy, jak jest naprawdę. Obalmy lub potwierdźmy prawdy i mity o kotach.

Koty roznoszą wściekliznę ?

Łatwo oskarżyć koty o przenoszenie tej groźnej choroby. Mają przecież daleko idący kontakt z myszami i szczurami. Jednak w naszym kraju najbardziej narażone na wściekliznę są zwierzęta i ludzie mający do czynienia z lisami. Choroba ta występuje też u jenotów, saren, kun, borsuków, nietoperzy i wiewiórek, u bydła, koni i psów. Ludzie zarażają się wścieklizną naprawdę bardzo rzadko. W ostatnich latach było to kilka przypadków rocznie i żaden z nich nie był skutkiem kontaktów z kotem.

Koty zarażają toksoplazmozą ?

Toksoplazmoza jest bardzo groźną chorobą, najczęściej wykrywaną u kobiet w ciąży. Nieleczona może powodować bardzo daleko idące uszkodzenia płodu, tak więc nie należy w żadnym wypadku jej lekceważyć. Większość osób po prostu nie robi sobie badań na obecność wirusa tej choroby, stąd wykrywana jest ona głównie u ciężarnych. Koty przenoszą toksoplazmozę, ale znacznie częściej zarażamy się nią z innych źródeł - w Polsce najczęstszą przyczyną zachorowań jest zjedzenie zainfekowanego mięsa, ewentualnie nieumytych warzyw, kolejną kontakt z zakażoną ziemią np. w ogródku. Pozbycie się kota nie uchroni nas więc przed ryzykiem.

Koty uczulają ?

Wbrew powszechnemu mniemaniu ludzie nie są uczuleni na kocią sierść, ale na białko zawarte w ślinie tych zwierząt. Kot, myjąc się, roznosi cząsteczki tego białka po całym ciele. Ogolenie kota do gołej skóry nie załatwi więc problemu. Można oczywiście się odczulać, ale w ekstremalnych przypadkach trzeba będzie kota oddać.

Kot i pasożyty

Nie mamy czego się obawiać nawet, jeśli nasze koty polują. Od myszy lub ryjówek kot może wprawdzie zarazić się np. tasiemcem, ale nie jest to groźne dla nas. Najczęściej koty zarażają się pasożytami przenoszonymi przez pchły. Są to jednak pasożyty zwierzęce, które w naszych organizmach będą miały spory kłopot z zadomowieniem się. – Najpowszechniejszym tasiemcem kotów jest dipylidium. Tasiemiec dostaje się do organizmu kota w wyniku upolowania innego zwierzęcia, będącego nosicielem niedojrzałej formy pasożytniczej – mówi dr. Maciej Dąbski, weterynarz. – Larwalne formy tego tasiemca przenoszone są przez pchły, rzadziej przez wszy. Ze wszystkich rodzajów pasożytów jelitowych tasiemce stanowią najmniejszy problem. Ich inwazja w jelitach może być jednak przyczyną istotnej rywalizacji pokarmowej z żywicielem i powodować u niego ubytki masy ciała oraz zmierzwienie sierści. Nam nic nie grozi.

Koty mogą zadusić dziecko? 

To przekonanie wynika z faktu, że koty bardzo lubią układać się przy ludziach, ogrzewając ich ciała, jednocześnie ogrzewając swoje. Możemy się obawiać tego, że kot, kładący się na małym dziecku może oczywiście spowodować kłopoty z oddychaniem. Wystarczy jednak nie dopuszczać, by kot spał w łóżeczku naszego niemowlaka, a nic się nie stanie. Kot jest bardzo mądrym zwierzęciem i nie zrobi z z premedytacją nic złego. Chyba, że ma jakieś problemy psychiczne, ale dotyczy to i tak o wiele częściej ludzi niż kotów. "Normalny" kot wbrew innej powszechnej opinii nie rzuca się też na poruszającą się podczas oddychania krtań, już prędzej zainteresują go drgające rzęsy i "polując" na nie może drapnąć. Rada? Nie zostawiać niemowlaka w jednym łóżku z kotem. Oczywiście nie unikniemy zadrapań - jednak przede wszystkim dlatego, że nie uczymy dzieci od początku, iż kot to nie zabawka.

Mimo pewnych "wad" koty nie są więc naszymi wrogami. Za to mogą pomagać w leczeniu.

Na zachodzie koty wykorzystywane są w domach opieki, jako zwierzęta potrafiące szybko nawiązywać więzi z mieszkańcami tych placówek. Nawet krótkie spotkania ze zwierzętami mają pozytywny wpływ na ludzką psychikę. Poprawiają nastrój, zmniejszają poczucie samotności.Powstała nawet osobna gałąź terapii o nazwie felinoterapia (od łacińskiego słowa felix - kot). - Felinoterapia ma ogromny wpływ na nasze zdrowie - twierdzi Renata Biegaj, terapeutka wykorzystująca w swojej pracy elementy felinoterapii. – Udowodniono naukowo, że kontakt z kotem zmniejsza ryzyko chorób serca i układu krążenia. Zmniejsza się bowiem ciśnienie krwi, a nawet poziom cholesterolu.

Koty leczą także reumatyzm. I nie powinniśmy korzystać tu z ludowych rad naszych babć, twierdzących, że na reumatyzm najlepsza jest skórka z kota. - Jak najbardziej leczy nas żywy, zdrowy kot! - mówi Renata Biegaj. – Głaskanie czy przytulanie kota to najlepsza gimnastyka dla naszych stawów. Ćwiczymy nawet nie zdając sobie z tego sprawy, a nasze stawy zaczynają znów działać coraz sprawniej. Niebagatelne znaczenie ma też temperatura ciała kota - kot nigdy nie jest zimny.

Samo towarzystwo kotów wpływa terapeutycznie. Ich dotykanie stymuluje organizm do wydzielania endorfin, wywołujących u nas dobre samopoczucie, i obniża poziom hormonów stresu - kortyzolu i noradrenaliny. Posiadacze kotów rzadziej statystycznie cierpią na zaburzenia snu, rzadziej biorą leki czy odwiedzają lekarza.

Zwróćmy także uwagę na kocie mruczenie. - Kot mrucząc wyraża swoje zadowolenie. Mruczą jednak także, kiedy są przestraszone, ciężko chore, gdy umierają, ale też, gdy rodzą młode. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także dzikie: lwy, gepardy, oceloty, serwale i pumy - mówi Renata Biegaj. Czy uspokajający dźwięk wydobywający się z pyszczka mruczącego kota pomaga nam jedynie przy stresie? Naukowcy dowiedli, że sprawa jest o wiele bardziej tajemnicza i skomplikowana.

Kocie wibracje mają bardzo stałą częstotliwość i wspomagają regenerację kości, ścięgien, wiązadeł i mięśni i przynoszą ulgę w bólu. Doktor Clinton Rubin z Nowego Jorku przeprowadził eksperymenty na kurczętach i królikach, umieszczając je na wibrujących platformach i dowiódł, że nastąpiło wzmocnienie szkieletu i wzrost gęstości tkanki kostnej. Stymulacja wibracjami działa przeciwbólowo. Niskie częstotliwości wpływają leczniczo na ścięgna i poprawiają ruchliwość stawów. Najszybsza regeneracja kości zachodzi przy maksimum natężenia mruczenia niemal wszystkich gatunków kotów.

Kocia mowa ciała

Myślisz, że znasz swojego kota? Może się okazać, że bardzo się mylisz. Nasi pupile próbują się z nami komunikować za pomocą mowy ciała i wysyłają sygnały, które jednak przez większość właścicieli zwierzaków są bardzo często opacznie rozumiane.

Ogon uniesiony i zagięty na końcu – oznacza, że kot jest w postawie neutralnej. Podczas przechadzki koniec ogona porusza się do przodu i do tyłu.

Uniesiony i wyprostowany na całej długości –  pozdrowienie innego kota lub człowieka. Ogon w takiej pozycji możemy zauważyć u kota, który wita nas po powrocie do domu, po czym zwierzak zaczyna się ocierać o nasze nogi. Jest to również oznaka chęci do zabawy. Kiedy pogłaszczemy kota po grzbiecie, jego ogon uniesie się do tej pozycji.

Małe kocięta, które witają matkę podnoszą ogonki i ocierają się o nią, prosząc o pokarm. Kiedy kot leży wyciągnięty z uniesionym ogonem, to znak, że się relaksuje.

Uniesiony i wyprostowany na całej długości, drżący –  pozycja przybierana przy znaczeniu terenu. Tylne nogi kota są wtedy wyprostowane. Zdarza się także u kastratów, gdy znajdują się w miejscu, w którym nie czują się zbyt pewnie.

Odchylony na jedną stronę –  widoczny u samic, które gotowe są na pokrycie przez samca.

Ogon porusza się, kiedy kot siedzi –  badanie terenu. W ten sposób kot sprawdza, co się dzieje za nim. Może oznaczać również irytację.

Machanie ogonem –  oznacza, że kot jest zdenerwowany, zaniepokojony, zirytowany, coś mu się nie podoba (odwrotnie niż u psa), lub szykuje się do walki. Często towarzyszy mu przy tym charakterystyczne mruczenie.

Łukowato wygięty ogon ze zjeżoną sierścią –  kot waha się między atakiem a obroną. Szczególnie młode koty przybierają taką postawę wobec psów. Zjeżona sierść na ogonie, ale ogon wyprostowany lub skierowany w dół, obserwuje się gdy zaczyna przeważać agresja.

Ogon opuszczony, zawinięty przy tułowiu –  kot jest zadowolony, leży w komfortowych warunkach. Uwaga! U przestraszonego kota jest to postawa obronna.

Ogon pionowo uniesiony, gdy kot jest na plecach –  pozycja krańcowo obronna, chroniąca kark. Zwykle następuje po poprzedniej postawie.

7 mitów na temat kotów

Jaka jest prawda?

Mimo tego, że od wieków koty są naszymi towarzyszami, wiele osób ma o nich błędne opinie. Wśród ludzi krąży wiele krzywdzących kota przesądów i naleciałości z wielu, wielu lat. Chyba nie ma na świecie zwierzęcia innego niż kot, które byłoby źródłem inspiracji dla powstania tak wielu nieprawdziwych opinii. Często wynikają z błędnego odczytywania ich intencji lub niepotrzebnego porównywania ich z psami. Przecież to zupełnie różne zwierzęta, o znacząco odmiennym charakterze. Jaka jest prawda o kotach? Przedstawiamy najbardziej popularne o nich mity.

Kot zawsze spada na cztery łapy ?

Niestety, nie zawsze. Podobnie jak przysłowiowa kromka chleba nie zawsze spada na podłogę stroną posmarowaną masłem. Oczywiście każdy kot instynktownie podczas upadku z wysokości ustawia się tak, by nie upaść na plecy. W locie próbuje dokonać obrotu ciała, by wylądować na cztery łapy. Nie zawsze jednak wysokość jest na tyle odpowiednia, aby zwierzak mógł dokonać właściwego obrotu kręgosłupa. Zdarza się więc, że gdy kot spadnie ze stosunkowo małej wysokości, nie zdąży poprawnie ustawić ciała i może się to skończyć złamaniami kości.

Kot pije mleko ?

Pijące mleko koty zwykle pojawiają się w bajkach. Wiele osób wyobraża więc sobie, że mleko to jeden z kocich przysmaków. Tymczasem u wielu mruczków mleko powoduje silne biegunki i w efekcie wycieńczenie zwierzęcia. Jeśli kot dobrze na mleko reaguje, można od czasu do czasu je podawać, jednak nie powinien to być jego stały napój. Kot przede wszystkim musi mieć dostęp do czystej, świeżej wody. Może być mineralna lub z kranu (zawsze przegotowana), o temperaturze pokojowej. Przez podawanie napojów (i innego pożywienia) prosto z lodówki, można zafundować zwierzakowi poważną chorobę.

Koty są samotnikami ?

To kolejny, szeroko rozpowszechniony mit. Większość problemów zgłaszanych specjalistom przez właścicieli kotów pochodzi stąd, że wychodząc z powyższego założenia właściciel funduje kotu długie godziny (nawet dni) w zamkniętym mieszkaniu, bez właściwych stymulacji i bez swojej obecności. A przecież stęskniony kot, podobnie jak pies, często czeka przy drzwiach na powrót swojego pana i wręcz domaga się poświęcenia mu uwagi. U mieszkającego pod jednym dachem ze swoim właścicielem kota, więź zwierzęcia i człowieka może być bardzo silna. Kot po prostu lubi przebywać z ludźmi, których kocha.

 Kobieta w ciąży powinna pozbyć się kota ?

Specjaliści nie widzą potrzeby pozbywania się kotów tylko dlatego, że kobieta zaszła w ciążę. Fakt, największym kocim zagrożeniem dla ciężarnych jest toksoplazmoza, a pasożyty te mogą znajdować się w zwierzęcym kale, jednak aby uniknąć ryzyka zarażenia przyszła mama nie powinna sama czyścić kociej kuwety, a jeśli już musi sprzątać kocie odchody, najlepiej by zachowała środki ostrożności.

założyła rękawiczki, a potem dokładnie umyła ręce. Warto przy tym pamiętać, że ryzyko zarażenia się od kota, który żyje w mieszkaniu i ma ograniczoną przestrzeń poruszania się, przez co nie może polować na dzikie zwierzęta, np. gryzonie i niewielkie ptaki, jest bardzo małe.

Koty przywiązują się tylko do miejsca ?

Między bajki można włożyć obiegowe opinie, że kot przywiązuje się nie do człowieka, a do miejsca. Tak jak ludzie, koty mają różne osobowości i każda z nich jest niepowtarzalna, w pewnym stopniu jest to również zależne od rasy, oraz od waruków i atmosfery w jakiej kot dorastał w njmłodszych latach swojego życia - jeden będzie samotnikiem, a drugi domową maskotką, tulącą się do wszystkich domowników. Poza tym zdarza się, że przeprowadzka jest dla kota ciężkim przeżyciem. Zauważono, że kiedy zwierzak zmienia miejsce zamieszkania wraz ze swoim właścicielem, to właśnie dzięki jego obecności nie ma problemów z adaptacją w nowym otoczeniu.

Koty są fałszywe, złośliwe, zimne i nieprzystępne ?

Zakorzenione wieki temu zabobony uczyniły z kotów zwierzę niemal diabelskie, złe i niesympatyczne. Za fałsz brano ich niezależność i szukanie własnych ścieżek. Często mówi się o ich nieprzystępności i złej aurze, jaką roztaczają. Te powtarzane opinie są dla kotów bardzo krzywdzące, bo zwierzęta te nie są ani fałszywe, ani nieprzyjazne dla człowieka. Po prostu mają własny język ciała i wzór zachowań. Ten kto je pozna, z pewnością zrozumie kocie intencje i ich uczucia

Koty śmierdzą ?

Kot jest jednym z najczystszych zwierząt na świecie. Owszem, zdarza się, że w mieszkaniu, w którym żyją koty, specyficznie pachnie. Nie są temu jednak winne koty, a sam właściciel. Brzydki zapach pojawia się, gdy ktoś zbyt rzadko sprząta kocie kuwety lub ma zbyt dużą liczbę kotów, które w stresie zaczynają oddawać mocz po kątach. Poza tym nieprzyjemną woń wydaje mocz niekastrowanego kocura, który znaczy swój teren. Natomiast wykastrowany kocur nie znaczy terenu, więc w domu nie czuć jego zapachu.

Felinoterapia, czyli kot na zdrowie

Są miłe w dotyku, ciepłe i przyjemnie mruczą. Nic dziwnego, że dołączyły do grupy zwierząt, które leczą. Wykorzystuje się je w wielu terapiach. Warto docenić wielką moc kotów. Felinoterapia to nic innego jak terapia z wykorzystaniem kota. Niezwykłe właściwości futrzaków pomogły już wielu ludziom. Bywa, że same znajdują chore miejsca na naszym ciele, kładąc się to na klatce piersiowej, to na nerkach (jeśli np. leżymy na brzuchu) lub kolanach.

Ludzie, którzy zaczynają spać z kotami, zauważają u siebie mniejsze dolegliwości lub całkowitą poprawę zdrowia. Udowodniono zresztą, że głaskanie zwierzęcia wyrównuje ciśnienie krwi. Badania naukowe wykazały również, że osoby żyjące w towarzystwie zwierząt mają niższy poziom złego cholesterolu. Poza tym dotykanie miękkiej kociej sierści łagodzi bóle reumatyczne rąk, ponieważ pacjent podczas głaskania mimowolnie gimnastykuje mięśnie i stawy.

Zwierzęta akceptują ludzi takimi, jacy oni są. Nie widzą cech zewnętrznych i dysfunkcji, dlatego nie piętnują. Już wiele lat temu doceniono to w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Dziś felinoterapia jest tam niezwykle popularna. Terapeuci odwiedzają z kotami ośrodki opieki, domy seniora, a nawet więzienia. Głaskanie kota uspokaja człowieka, a przebywanie z nim daje dużo radości. Możliwość dotykania futra zwierzęcia sprawia, że ludzie bardzo się wyciszają. To świetna terapia dla osób nadpobudliwych. Udowodniono, że kot może stać się też niezastąpionym terapeutą dla molestowanych dzieci. Mruczki pomagają im od nowa nabierać zaufania i przełamywać lęki. Z felinoterapii szczególnie korzystają najmłodsi z ADHD, autyzmem i chorobą Downa, ponadto osoby upośledzone intelektualnie, nadpobudliwe ruchowo, borykające się z chorobą Alzheimera, Parkinsona i po wylewach krwi do mózgu.

Pod wpływem kotów starsi ludzie pogodnieją, a skazańcy łagodnieją. W USA zwierzęta cieszą się tak dużą popularnością, że więźniowie po felinoterapii wykupują je i zabierają do domów, gdy już odsiedzą karę. W Szwecji coraz częściej wykorzystuje się felinoterapię w leczeniu dzieci autystycznych. Mali pacjenci dzięki futrzakom otwierają się na świat.

Niektórzy są zdania, że najbardziej odpowiednie w tego rodzaju terapii są koty takie, które pozwalają się do woli głaskać i nigdy nie mają dość ludzi np. DEVON REKSY. Felinoterapeuci, czyli specjaliści leczący za pomocą kotów przekonują, że uzdrawiającą moc mają czworonogi wszystkich ras. Zwierzaka, który jest naszym towarzyszem w domu, nie trzeba też specjalnie trenować czy tresować. Jednak, gdy koty mają mieć styczność z większą grupą osób i uczestniczyć w zajęciach terapeutycznych muszą spełniać szereg warunków i przejść odpowiednie szkolenia. Przede wszystkim są to testy predyspozycji.

W Ameryce, gdzie po raz pierwszy zaczęto wykorzystywać koty do leczenia ludzi, zwierzętom zrywano pazury i przycinano zęby, aby nie skrzywdziły np. dziecka. Okazało się, że jest to zbędne. Dziś w zajęciach terapeutycznych dyskwalifikować może kota jedynie nadpobudliwość i agresja.

W dziedzinę terapii z roku na rok wkracza coraz więcej kotów. W Polsce z powodzeniem funkcjonują stowarzyszenia, które zajmują się felinoterapią, choć ciągle nie jest ona tak popularna jak dogoterapia czy hipoterapia. Warto jednak podkreślić, że w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie pracuje na etacie jeden Mruczek, który pomaga chorym na schizofrenię. Regularnie jest doprowadzany na terapię. Kto wie, może więcej polskich placówek medycznych pomyśli o takim terapeucie?

678-678-678
EVOLUTION@PROSERVER.PL

EVOLUTION
UL. PIŁSUDSKIEGO 1/2
12-123 ŁÓDŹ

POLITYKA PRYWATNOŚCI

Evolution

ArtemidaRex - Devon Rex - Cattery

+48 602 344 807

artemidarex@wp.pl